Od zabijania dla pieniędzy po znęcanie się dla przyjemności – historia każdej z tych sadystycznych par przyprawia o mdłości.
Popełnienie morderstwa jest nie tylko nielegalne i moralnie złe, ale także ryzykowne. Szansa na złapanie jest wystarczająco duża w przypadku jednej osoby, a gdy dwóch sprawców współdzieli winę, to prawdopodobieństwo popełnienia błędu i kary pozbawienia wolności wzrasta.
Ponieważ małżonkowie np. w Stanach Zjednoczonych i Kanadzie nie mogą być zmuszani do składania zeznań przeciwko sobie, zatrudnienie narzeczonej może wydawać się sprytnym posunięciem. Ale jak pokazują te osławione, przerażające związki seryjnych morderców, wszystko i tak kończy się źle.
1. Paul Bernardo i Karla Homolka
Kanadyjczyk Paul Bernardo poznał Karlę Homolkę w Toronto w połowie lat 80. XX wieku, kiedy miał już na swoim koncie wiele gwałtów. Karla miała wtedy 17 lat; Paul 23 lata. Zakochali się w sobie od pierwszego wejrzenia, ale pojawił się jedne problem: Karla nie była dziewicą.
Aby to jakoś „rozwiązać”, Karla powiedziała w późniejszym zeznaniu, że w Święta Bożego Narodzenia postanowiła oddać Paulowi dziewictwo swojej siostry Tammy. Pewnej nocy podała jej weterynaryjny środek uspokajający i związała 15-latkę, by Paul mógł ją zgwałcić.
Efekt końcowy był jeszcze gorszy niż zaplanowała. Po kilku godzinach filmowania, jak gwałcą i wykorzystują bezwładne ciało Tammy, para poszła do łóżka, pozostawiając związaną siostrę, niezdolną do ruchu. W nocy Tammy zakrztusiła się własnymi wymiocinami i zmarła. Wydaje się to nieprawdopodobne, ale w czasie dochodzenia nie znaleziono śladów gwałtu i przeoczono też je podczas sekcji zwłok.
Paul i Karla powtórzyli ten koszmarny akt jeszcze dwukrotnie, zabijając 14-letnią Leslie Mahaffy i 15-letnią Kristen French. W międzyczasie mężczyzna nadal gwałcił również inne kobiety i w ten sposób jego DNA trafiło w ręce policji.
Popełnił duży błąd, kiedy pobił Karlę w 1993 roku. W zemście kobieta zawarła układ z władzami i przekazała policji nagrania wideo z morderstw.
Paul obecnie odsiaduje dożywocie, podczas gdy Karla, która twierdziła, że była przez niego maltretowana, spędziła w więzieniu 12 lat od 1995 do 2007 roku. Jest teraz na wolności i ma trójkę dzieci.
2. Ian Brady i Myra Hindley
Ian Brady i Myra Hindley zabili pięcioro dzieci w Anglii w latach 1963-1965. Zostali nazwani „Mordercami z wrzosowisk”, bo na takim terenie chowali w prowizorycznych grobach swe ofiary. Brady urodził się w 1938 roku i przez swoje wczesne lata wychowywał się w wielu domach zastępczych i ośrodkach dla nieletnich.
Do 1961 roku, kiedy poznał Myrę Hindley, był już wielokrotnie skazywany za włamania i napady. Ta para seryjnych morderców wkrótce zakochała się w sobie. Zamiast spać, do późna w nocy czytała sobie nawzajem historie o nazistowskich okrucieństwach. Za dnia również nie próżnowali. Wypożyczyli furgonetkę i obrabowali kilka banków. Czasami Ian odurzał Myrę i gwałcił ją, co jak wyznała swej siostrze, sprawiło, że czuła się jeszcze bardziej w nim zakochana.
Para zabiła swoją pierwszą ofiarę, 16-letnią Pauline Reade, w lipcu 1963 r. Po zgwałceniu, pobiciu i zamordowaniu jej, wykopali płytki grób na wrzosowiskach pod Manchesterem i pochowali ciało. 23 listopada 1963 roku w podobny sposób zabili 12-letniego Johna Kilbride'a. W grudniu 1964 roku Myra zwabiła 10-letnią Lesley Ann Downey do furgonetki i zabrała ją do domu, do Iana, co stało się ich zwykłą rutyną. Tym razem Myra dokonała nagrania audio z morderstwa.
Jak to często bywa wśród zabójczych szaleńców, Ian i Myra w końcu posunęli się za daleko. W październiku 1965 r. Ian przywiózł do domu 17-letniego Edwarda Evansa, chłopca, którego odebrał ze stacji kolejowej. W domu Brady pobił go na śmierć łopatą na oczach swojego 17-letniego szwagra Davida Smitha. Smith pomógł pozbyć się ciała, ale targany wyrzutami sumienia zgłosił się na policję.
Ian i Myra wyrazili skruchę po otrzymaniu wyroku dożywocia. Myra twierdziła, że to wszystko wina Iana. Powiedziała też sędziemu, że uważa się za jeszcze gorszą od swojego partnera, ponieważ to ona zwabiła większość ofiar. W mediach opisywano ją jako „najgorszą kobietę w Wielkiej Brytanii”. Ian wziął na siebie odpowiedzialność za to, co zrobił. Nigdy nie poprosił o zwolnienie warunkowe i odmawiał zwolnienia ze szpitala psychiatrycznego, w którym przebywał od 1985 roku do 2017 roku, kiedy to zmarł. Myra zmarła na zapalenie płuc w 2002 roku, w wieku 60 lat.
3. Gerald i Charlene Gallego
W ciągu zaledwie dwóch lat, od 1978 do 1980 roku, para z Sacramento w Kaliforni, Gerald i Charlene Gallego, zamordowała co najmniej dziesięciu młodych ludzi. Ich modus operandi to było przemierzanie okolicznych centrów handlowych w poszukiwaniu nastoletnich dziewcząt, które Charlene zwabiała do furgonetki obietnicami darmowej marihuany.
Gdy dziewczyny wsiadały, uzbrojony Gerald wpychał je na tył i wiązał. Wywozili je na odludzie, gdzie były gwałcone, bite i mordowane. Ich ciała porzucano w różnych miejscach od Sierras po pustynię Nevada.
Ostatnie zabójstwa dotyczyły 22-letniego Craiga Millera i jego narzeczonej, 21-letniej Mary Elizabeth Sowers, którzy zostali porwani z Arden Fair Mall. Gerald zmusił parę do wejścia do swojej furgonetki, czego świadkiem byli przyjaciele ofiar, którym udało się zapisać numer rejestracyjny wozu i zaalarmować policję.
Gerald od razu zastrzelił Craiga, po czym wraz z Charlene zabrali Mary do swojego mieszkania, gdzie gwałcili ją i torturowali przez kilka godzin, a w końcu zastrzelili.
Krótko po ich aresztowaniu Charlene zaczęła zeznawać przeciwko Geraldowi, który, jak powiedziała, był w 100% winny wszystkiemu. W 1984 roku został skazany na karę śmierci, ale później wyrok zamieniono na dożywocie. Zmarł w więzieniu na raka jelita grubego w 2002 roku.
Charlene odsiedziała 16 lat i zawsze podkreślała, że jest niewinną osobą, która nie mogła zrobić nic, by powstrzymać Geralda. Utrzymuje, że nie miała innego wyboru, jak tylko popełnić takie okrucieństwa, jak zakopanie żywcem ciężarnej kobiety i pozostawienie śladów ugryzień na kilku ofiarach, w tym na jednej w wieku 13 lat.
Obecnie mieszka pod przybranym nazwiskiem w Sacramento. Jest aktywna w organizacjach charytatywnych pomagającym weteranom.
4. Ray i Faye Copeland
Ray i Faye Copeland byli w momencie skazania najstarszymi ludźmi, którzy kiedykolwiek trafili do celi śmierci. W wieku 76 i 69 lat zostali skazani za popełnienie pięciu morderstw na swoim ranczo w Missouri w 1989 roku. W przeciwieństwie do innych par na tej liście, nie wydaje się, aby w ich zabójstwach był element sadystyczno-patologiczny. Copelandowie byli motywowani staromodną chciwością.
Ray Copeland urodził się na farmie w Oklahomie w 1914 roku. Podobnie jak wielu innych mężczyzn w jego wieku, podczas Wielkiego Kryzysu wędrował po Wielkich Równinach w poszukiwaniu pracy. W przeciwieństwie do uczciwych Amerykanów, dorabiał drobnymi oszustwami czekowymi, zwykle ruszając dalej, zanim został złapany.
W końcu Ray poszedł na targ, na którym za fałszywe czeki kupił bydło i szybko odsprzedał je za sporą gotówkę. Tego typu proceder powtarzał kilkakrotnie, co sprawiło, że w latach 50. i 60. często trafiał do więzienia.
Para pobrała się w 1940 roku i spędziła większość swoich lat przemieszczając się z miasta do miasta, a tam, gdzie dotarli, jak to mawiają Amerykanie "wyprzedzała ich reputacja". W końcu staruszkowie opracowali schemat zarabiania pieniędzy bez konieczności życia jak uciekinierzy.
Ponieważ Ray był znanym oszustem, nie mógł już sprzedawać skradzionego bydła. Z tego powodu para wynajmowała włóczęgów, aby płacili fałszywymi czekami w ich imieniu. Po transakcji Ray zabijał ich, a ciała zakopywał w swojej stodole. Pani Copeland wykorzystywała skrawki ubrań ofiar do wykonania patchworkowych kołder.
Para została pojmana w 1989 roku po tym, jak jeden z ich pracowników zgłosił, że widział ludzkie kości na terenie posesji. Faye zwróciła się przeciwko mężowi, twierdząc, że spędziła 50 lat jako ofiara jego okropnego usposobienia. Próbowała zawrzeć umowę z sędzią, ale ani on, ani jury jej nie uwierzyło. Wraz z mężem została skazana na karę śmierci.
Ray zmarł z przyczyn naturalnych w 1993 roku. Wyrok Faye zmieniono na dożywocie w 1999 roku. W 2002 roku została zwolniona warunkowo z powodu udaru. Zmarła w hospicjum kilka miesięcy później.
5. Fred i Rosemary West
Fred i Rosemary West byli ostro pokręceni, nawet według standardów żonatych seryjnych morderców / gwałcicieli. Szczegóły dzieciństwa Freda brzmią jak istny horror, którego autor nie miał wyczucia ani litości. Ojciec Freda bił go i gwałcił, a następnie kazał mu uprawiać seks ze zwierzętami. Matka prawdopodobnie też go molestowała, gdy chłopiec miał około 12 lat.
Według późniejszych zeznań, Fred mógł zapłodnić swoją siostrę w wieku 14 lat. Jego pierwsze morderstwo dotyczyło ciężarnej kochanki, która zażądała, by dla niej zostawił swoją drugą żonę.
Rosemary była 12 lat młodsza od Freda i pochodziła z „podobnego środowiska”. Wychowana w surowej dyscyplinie i często gwałcona przez ojca była nastolatką, która brała pieniądze za seks z dorosłymi przyjaciółmi swoich rodziców. Jej kazirodczy związek z ojcem i kariera prostytutki trwały przez długie lata, za zgodą Freda. W tym czasie urodziła siedmioro dzieci, niektóre z mężem, inne z klientami, być może jedno z ojcem.
W 1971 roku, kiedy Fred odsiadywał wyrok za kradzież, Rosemary rozgniewała się na jedną z jego córek z poprzedniego małżeństwa, Charmaine. Pobiła dziewczynę na śmierć i pozbyła się zwłok zakopując je pod werandą.
Kiedy Fred wyszedł, para rozszalała się na dobre. Zwabili co najmniej osiem młodych kobiet do domu, a następnie zgwałcili je i pozbawili życia. W 1973 roku Fred zaczął molestować swoją ośmioletnią córkę, która zaszła w ciążę w wieku 14 lat. Ciąża była pozamaciczna i po aborcji dziewczynka uciekła z domu, a Fred i Rosemary zwrócili uwagę na jej młodszą siostrę.
W maju 1992 roku Fred sfilmował siebie, jak molestuje jedną ze swych córek, która później zwierzyła się przyjacielowi. Zgłosili to na policję, która przeszukała dom i znalazła pod nim rozczłonkowane szczątki.
Fred powiesił się w oczekiwaniu na proces za 12 morderstw, a Rosemary poszła tradycyjną linią obrony kobiet seryjnych morderczyń, czyli przekonywała o swej niewinności. Obecnie odsiaduje wyrok dożywocia.
źródło: [1]