Czy wiedzieliście, że obelisk stojący na Placu św. Piotra, tak naprawdę pochodzi ze starożytnego Egiptu?

Obecnie zwiedzanie Placu św. Piotra jest niemożliwe, ale warto poznać na przyszłe, lepsze czasy jego historię. To miejsce jest sercem i centralnym punktem Watykanu. Kiedy plac jest pokazywany przez media, najczęściej oko kamery skierowane jest na Bazylikę św. Piotra i jej renesansową, zabytkową kopułę. W takim przypadku często widać też inny zabytek: obelisk stojący w centrum placu.

Został on przywieziony do Rzymu z Egiptu w 37 r.n.e. przez Kaligulę. Właściwie dlaczego w Watykanie stoi egipski obelisk liczący sobie cztery tysiące lat? Jak się okazuje, w Rzymie znajduje się aż 13 egipskich obelisków. Jest tam ich więcej niż w jakimkolwiek innym miejscu na świecie, łącznie z samym Egiptem. Wszystkie z nich zostały przywiezione przez rzymskich cesarzy. Ten konkretny obelisk, często zwany watykańskim lub obeliskiem Kaliguli, jest jedynym starożytnym, egipskim obeliskiem, który zachował się w stanie nietkniętym od czasów Rzymskiego Imperium.

Niestety, niewiele wiadomo o tym, w jakim celu monument został skonstruowany, ponieważ nie ma na nim hieroglifów, dzięki którym archeolodzy mogliby zdobyć takie informacje. Wiadomo jednak, że wykuty został w Egipcie i w zamyśle miał zostać postawiony w Heliopolis. Jakiś czas później, między 30 p.n.e. i 28 p.n.e., obelisk z czerwonego granitu pojawił się w Aleksandrii przed Forum Juliusza Cezara. Następnie w 37 r. n.e. Gajusz Kaligula przywiózł go do Rzymu. Był to największy wówczas, niepokryty napisami obelisk wywieziony z Egiptu - wysoki na 25,5m i ważący 487 ton. Pierwotnie zabytek stanął w ogrodach Kaliguli, które władca odziedziczył po matce. Następnie 20 tysięcy robotników pracowało nad przeniosieniem go do cyrku, którego budowę zapoczątkowano za Kaliguli, a skończono za Nerona. Znaczna część cyrku znajduje się pod bazyliką i placem, a początkowe miejsce, gdzie stał obelisk, znajduje się w pobliżu dzisiejszej zakrystii, na południe od bazyliki.

Następnie obelisk został przeniesiony tam, gdzie stoi do dziś, czyli na Plac św. Piotra. Ta operacja trwała trzynaście miesięcy, w latach 1585 - 1586. Na pomysł relokacji obiektu wpadł papież Sykstus V, który marzył o odzyskaniu wszystkich obelisków leżących wówczas w ruinach Rzymu. Legenda głosiła, że ​​metalowa kula, która została umieszczona na szczycie, zawierała prochy Juliusza Cezara. Podczas ponownego osadzania obelisku kula została otwarta i okazała się pusta. 

Źródło: [1]