Poznajcie mrówki, które liczą kroki!

Czy mrówki mogą liczyć? Głośno nie mogą, ale ten niesamowity eksperyment przeprowadzony na Saharze sugeruje, że mrówki jednak liczą. Niemieccy naukowcy, Harald Wolf z Uniwersytetu w Ulm i jego asystent Matthias Whittlinger odkryli, że mrówki mają w mózgu coś podobnego do krokomierza.

Jak mrówki wracają do mrowiska?

Większość osobników pozostawia w lesie ślady zapachowe, które pokazują innym, jak dotrzeć do domu lub do pożywienia. W tym celu ściskają pokrywające ich ciała gruczoły, które uwalniają zapach. To działa w lesie, ale nie na pustyni, gdzie wiatr rozwiewa zapach.

Jak więc mrówki pustynne trafiają do domu?

Na pewno bardzo szybko, bo cataglyphis galopują 47 kroków na sekundę. Trafiają do mrowiska nawigując za pomocą Słońca. W ten sposób ustalają ogólny kierunek, ale skąd wiedzą dokładnie, ile kroków należy przejść?

Wolf i Whittlinger wyszkolili grupę mrówek, aby chodziły po jedzenie przez fragment pustyni. Kiedy mrówki zaczęły jeść, naukowcy uwięzili je i podzielili na trzy grupy. Pierwszą grupę zostawili w spokoju. W drugiej przymocowali super klejem do każdej z mrówczych 6 nóg włosie świni, co sprawiło, że owady te chodziły jak na szczudłach. Trzeciej grupie obcięto odnóża tuż poniżej goleni, przez co każda noga była krótsza.

Po posiłku mrówki zostały wypuszczone. Wszystkie udały się do mrowiska.

Od lewej: mrówki okaleczone, mrówki na szczudłach, mrówki nieuszkodzone.

„Efekt krokomierza”

Regularne mrówki szybko dotarły do ​​mrowiska i weszły do ​​środka.

Te na szczudłach przeszły obok mrowiska, zatrzymały się i zdziwione „rozejrzały się” w poszukiwaniu wejścia.

Mrówki na kikutkach nie dotarły do mrowiska, bo zatrzymały się wcześniej i równie skonsternowane zaczęły szukać wejścia.

Okazało się, że wszystkie przeszły tę samą liczbę kroków, ale ponieważ ich chód został zmodyfikowany, to trafiły w 3 różne miejsca. Naukowcy nieco bezdusznie zauważyli, że mrówki na szczudłach chodziły jak John Cleese z montypythonowskiego Ministerstwa Głupich Kroków…

Eksperyment pokazał, że osobniki policzyły kroki na drodze do jedzenia i w drodze powrotnej wykonały ich tyle samo. Komentujący wyniki profesor James Gould z Princeton powiedział, że mrówki nie mają map w głowach i nie rozpoznają znaków na trasie. Według niego ten eksperyment udowodnił, że mrówki mają wewnętrzne pedometry, które pozwalają im liczyć kroki do domu.

źródło: [1][2]