Historyczne memy ze zdrowymi opisami, część 1

Czyngis-chan nie tylko władał jednym z największych imperiów na ziemi, ale jak szacują genetycy stworzył całkiem pokaźną rodzinkę. Okazuje się, że nawet 16 milionów Azjatów żyjących od północno-wschodnich Chin po Uzbekistan, dziedziczy jego chromosom Y.

Po II wojnie światowej wielu nazistów znalazło schronienie w antysemickiej Argentynie zamieszkanej przez wpływową mniejszość niemiecką. Oficjalnie uznani za zaginionych lub martwych doczekali spokojnej starości za oceanem.

Wśród wielu imperiów niewolnictwo miało przede wszystkim kolor skóry. Niewolnikiem, czy raczej podczłowiekiem dla nazistów byli ludzie nie pochodzący z rasy panów. W czasach Imperium Rzymskiego niewolnikiem można było zostać przez urodzenie, jako zdobycz wojenna, w wyniku porwania lub sprzedania przez rodzinę, albo gdy nie można było spłacić swych długów.

Belgia to taki sympatyczny i miły kraj w Europie, pracujący jak mała lokomotywka na rzecz Unii Europejskiej. Ale Kongo Belgijskie to była okrutna kolonia, w której niewolnictwo, egzekucje, grabież kraju z kauczuku i kości słoniowej były na porządku dziennym. Szacuje się, że Belgowie zamordowali od 5 do 15 milionów mieszkańców Konga. Gdy wybuchła II wojna światowa, Belgowie nie byli wielką przeszkodą dla Niemców. Wkrótce zaczęli z nimi kolaborację, która doprowadziła m.in. do wywiezienia połowy swej ludności żydowskiej do obozów zagłady.

W czasach słusznie minionych mańkut to nie był ulubieniec nauczycieli. W szkole uważało się, że pisanie lewą ręką jest niewygodne i nieprawidłowe. Z tego powodu mańkuci byli bici i zmuszani do pisania prawą ręką. Sądzono nawet, że pisanie lewą ręką jest po prostu „lewe” i niewłaściwe, podczas gdy pisanie prawą – „prawe”, a więc właściwe. Dobrze, że nie odcinali rąk. Mała rzecz, a jednak cieszy.

Epidemia Czarnej Śmierci, za którą odpowiada pałeczka dżumy, rozlała się w XIV wieku na całą Europę, a jednak oszczędziła niektóre części kontynentu. Między innymi ziemie polskie. Historycy sądzą, że być może tak się stało dzięki kwarantannie wprowadzonej na granicach przez Kazimierza Wielkiego. Są i tacy, którzy uważają, że na ziemiach polskich nic się nie działo i mało kto podróżował, więc nie miał kto przenosić wirusa.

Tak wyglądał w Średniowieczu Doktor Dżuma. W jego masce znajdowały się wonne olejki i zioła, by nie czuł smrodu rozkładających się ciał. Zadaniem lekarzy oczywiście była pomoc, ale ponieważ nie znano skutecznych leków, to zadanie było czysto teoretyczne. Najczęściej leczono przez pocieranie chorego cebulą lub posiekanym wężem albo poprzez upuszczanie złej krwi. Podówczas pisało się cynicznie, że dobry lekarz musi posiadać takie kwalifikacje: dobrze kłamać i udawać, nie mieć poczucia winy przy uśmiercaniu, nie dać się złapać.

Od zarania dziejów śpiew w liturgii odgrywał niezwykle ważną rolę – przede wszystkim prym wiodły chłopięce soprany, które najczęściej dziecko traciło wraz z mutacją. Ponieważ papież Sykstus V zabronił kobietom śpiewania w chórach kościelnych, pozostało tylko jedno wyjście, by „zatrzymać” niebiańskie, "dziewczęce" głosy chłopców. Ośmiolatków poddawano bolesnej kastracji, która czasem kończyła się śmiercią dziecka.