Starożytna świątynia Meenakshi wznosi się ponad nowoczesnymi budynkami hinduskiego miasta Madurai. Na 14 wieżach znajduje się ponad półtora tysiąca jaskrawo kolorowych rzeźb, które wprawiają w zachwyt turystów.

Jak wiele innych starożytnych budowli, ta świątynia również została zbudowana na cześć bóstw. Główną boginią jest Meenakshi, żona Shivy.

Według legendy król Malayadwaja Pandya i jego żona Kanchanamalai przeprowadzili święty rytuał yajna (rytuał ofiarny) prosząc bogów o syna, który mógłby odziedziczyć tron władcy. Jednak z ognia wyłoniła się trzyletnia dziewczynka, która miała trzy piersi. Król Malayadwaja i królowa Kanchanamalai byli bardzo tym zakłopotani. Ale bogowie interweniowali i powiedzieli rodzicom boskiej córki, żeby się nie martwili i traktowali dziewczynkę jak syna, a kiedy pozna męża, straci trzecią pierś.

Król Malayadwaja i królowa Kanchanamalai podążyli za radą bogów. Wychowali swoją córkę na silną wojowniczkę i w końcu król Malayadwaja koronował ją na swoją następczynię. Kiedy córka króla Malayadwaja próbowała zaatakować północne Indie, natknęła się na boga Shivę, który mieszkał na górze Kailash, daleko w Himalajach. Na widok Shivy odpadła jej trzecia pierś i przybrała swą właściwą formę jako bogini Meenakshi.

Meenakshi i Shiva pobrali się i postanowili osiedlić się w Madurai’u, gdzie rządzili (i nadal symbolicznie rządzą) jako królowa i król. Hindusi wierzą, że ich małżeństwo było największym wydarzeniem na ziemi. Każdego roku w świątyni odbywa się 10-dniowy festiwal Meenakshi Thirukalyanam upamiętniający małżeństwo Meenakshi i Shivy. Festiwal ten przyciąga co roku ponad milion osób.

Pierwsza świątynia w Madurai prawdopodobnie została zbudowana w VII wieku naszej ery i służyła za miejsce spotkań uczonych, którzy dyskutowali tu o ważnych sprawach. W XIV wieku muzułmański dowódca Malik Kafur najechał na świątynię i splądrował ją z wszelkich kosztowności, po czym zburzył. Dopiero po 250 latach, w 1559 roku dynastia Nayak rozpoczęła w tym samym miejscu budowę nowej świątyni, która do dziś tu się znajduje. Meenakshi jest doskonałym przykładem architektury drawidyjskiej typowej dla południowych Indii. Struktury zbudowane w stylu drawidyjskim często zawierają zadaszone werandy, wysokie wieże umieszczone przy bramach, wiele sal z kolumnami oraz zbiornik do rytualnych kąpieli.

Najbardziej charakterystycznymi i najpiękniejszymi budowlami są masywne wieże (gopuram). W świątyni znajduje się w sumie 14 gopuramów, z których najwyższy, zbudowany w 1559 roku, wznosi się na wysokość 52 metrów. Każdy z nich jest wielopiętrową strukturą pokrytą tysiącami jaskrawo pomalowanych kamiennych figur zwierząt, bogów i demonów. Posągi są malowane i naprawiane co 12 lat.

Gdy spojrzymy na świątynię z lotu ptaka, to zauważymy, że ma kształt mandali. Mandale również namalowane są na sufitach.

Znajduje się tu tzw. Sala Tysiąca Kolumn zbudowana w 1569 roku. Nazwa sugeruje, że znajduje się w niej 1000 kolumn, co jest nie prawdą, bo jest ich tylko, a może nawet aż 985 sztuk. Rzędy bogato rzeźbionych kolumn ciągną się przez całą salę - pokryte są wizerunkami Yali, mitycznego stworzenia z głową słonia i ciałem lwa.

Sanktuaria Shivy i Meenakshy znajdują się w samym sercu kompleksu świątynnego. Świątynia jest poświęcona ich związkowi, dlatego każdego wieczoru podczas ceremonii Shiva jest przenoszony do srebrnej sypialni Meenakshi, a następnego dnia podczas porannych modlitw wraca na swoje miejsce.

Świątynia Meenakshi była nominowana do umieszczenia na liście nowych Siedmiu Cudów Świata – niestety nie udało się jej uzyskać tego tytułu. Niemniej jednak jest naprawdę imponującą i jedyną w swoim rodzaju strukturą.

Źródło: [1][2]

Autorem jest Meiv