Grigorij Jefimowicz Rasputin – data jego narodzin nie jest znana, a wszystkie źródła podają inny rok. Sam Rasputin twierdził, że urodził się w 1873, 1861, bądź też w 1865 roku. Jego córka Marija na datę urodzin ojca podawała rok 1871, a w encyklopediach z okresu radzieckiego można znaleźć informacje, że przyszedł na świat w 1865 lub 1866 roku. Urodził się w Pokrowskiem koło Tiumeni i to ze spisu ludności z tamtejszego okresu można domniemywać prawdopodobną datę urodzin Rasputina, która przypada na 10 stycznia 1869 roku.

W czasach młodości Rasputin nie dbał o swoją opinię. Lubił towarzystwo dziewcząt, nie stronił od alkoholu ani tytoniu oraz burd w miejscowej gospodzie, dochodziło tu nawet do drobnych kradzieży. Lokalne społeczeństwo nazywało go „koniokradem”. Pomagał ojcu przewozić ludzi i towary furmanką, co dawało mu możliwość poznawania świata oraz nawiązywania nowych znajomości. Gdy miał 19 lat poślubił Fiodorownę Dubrowinę, z która miał czwórkę dzieci.

Trudno stwierdzić, kiedy dokonała się duchowa przemiana Rasputina. Mogło mu w tym "pomóc" odejście jego 6-miesięcznego dziecka, kiedy to nie znalazł odpowiedzi na dręczące pytania w kwestii życia i śmierci. Inne źródła podają, że doznał urazu przy próbie kradzieży koni i to wtedy dokonała się w nim przemiana. Rasputin rozpoczął wędrówkę po klasztorach i pustelniach, a z biegiem czasu uznano go za mnicha, chociaż oficjalnie nigdy nie złożył ślubów. Wtedy też wypracował specyficzny styl zachowywania i wypowiadania się, określany mianem „starca-mnicha”, który trafiał nadzwyczaj łatwo do ludzkich serc.

Rasputin pielgrzymował nie tylko do świętych miejsc w Rosji. W 1893 r. za namową pustelnika Makarego – którego uważał za duchowego przewodnika – udał się na tereny dzisiejszej Grecji, do centrum prawosławia na górze Athos. To tam Rasputin dowiedział się więcej o religii, słuchał rozmów zakonników, zapamiętywał fragmenty z pisma świętego, bo sam był półanalfabetą i nie potrafił czytać.

Po trzech latach w Grecji wrócił do Rosji i zaczął swoją wędrówkę do miejsc wsławionych relikwiami i cudami. Spotykał się z duchowymi przedstawicielami cerkwi oraz liderami różnych sekt religijnych. Szybko zyskał miano jasnowidza, uzdrowiciela, kaznodziei i egzorcysty. Wtedy też powstało „kółko rasputinowskie”, do którego z początku należeli ludzie z jego rodzinnej miejscowości, a potem także osoby spoza lokalnej społeczności. Kółko zajmowało się godzeniem świętości z grzesznością, modlitwą oraz uciechami cielesnymi, które były rozumiane jako szczególna forma kontaktu z Bogiem.

Jego interpretacje pism świętych były tak oryginalne, że nawet uczeni duchowni chętnie go słuchali. W 1903 r. rozpoczął wielką wędrówkę po ośrodkach prawosławia w Rosji. To wtedy trafił do Petersburga. W 1905 r. Rasputin został przedstawiony na dworze carskim. Był to trudny czas dla rodziny carskiej; niezadowolona ludność wychodziła na ulicę, a jedyny syn cara Mikołaja II był chory na hemofilię. Jego matka, caryca Aleksandra Fiodorowna robiła, co mogła, by ulżyć synowi w cierpieniu, gdy w końcu usłyszała o uzdrowicielu - Grigoriju Rasputinie. Rasputin rzeczywiście w lekkim stopniu znał się na medycynie i kilka razy nawet udało mu się zatamować krwotok młodego carewicza. Caryca uhonorowała go za to specjalnym miejscem na dworze, dzięki czemu mógł bez przeszkód przebywać w otoczeniu cara. Już po krótkim czasie miał znaczący wpływ na sprawy polityczne Rosji.

Pierwsze lata Rasputina na dworze przerywane były pielgrzymkami, w tym do Jerozolimy w 1911 roku. W 1914 Rasputin odwiedził rodzinną miejscowość, w której miał miejsce zamach na jego życie. Uwiedziona i porzucona przez uzdrowiciela Chionia Gusiewa, która należała kiedyś do „kółka rasputinowskiego”, targnęła się na jego życie, dźgając go nożem w brzuch. Pomimo głębokiej rany, szybko doszedł do zdrowia.

Największy wpływ na państwo Rasputin zyskał po wybuchu I wojny światowej w 1914 r. Rosja targana konfliktami wewnętrznymi okazała się nieprzygotowana. Przestrzegał wtedy cara, aby ten nie dołączał do konfliktu i przepowiedział mu, że wraz z klęską Rosji, jak i śmiercią Rasputina, dynastia upadnie.

Na początku wojna przebiegała po myśli cara, lecz nie trwało to długo. Mikołaj II nie cieszył się zbyt dużym autorytetem wśród poddanych. Jednocześnie podejrzewano carową Aleksandrę Fiodorowną o sprzyjanie Niemcom; jej ojciec był księciem Hesji. Aleksandra Fiodorowna coraz bardziej ulegała wpływom mnicha Rasputina, który wykorzystywał jej wpływy, aby niszczyć swoich wrogów. Nieliczni monarchiści, którzy bronili cara, całą winą obarczali Rasputina, twierdząc, że ten osłabia władzę carską, co w konsekwencji doprowadziło do zamachu.

Zamach ten miał miejsce nocą z 29 na 30 grudnia 1916 roku. Rasputin został zwabiony do pałacu Jusupowa, pod pretekstem poznania słynącej z urody Iriny Aleksandrowny. Tam został poczęstowany trucizną, która znajdowała się w winie i cieście, jednak trucizna tylko go osłabiła. Wówczas Jusupow zdecydował się zastrzelić Rasputina, lecz pierwszy strzał jedynie go ranił. Otruty i z przestrzeloną piersią Rasputin próbuje udusić Jusupowa, lecz ten gwałtownie go odpycha. Rasputin wybiega na dziedziniec i dopiero tam deputowany Władimir Puryszkiewicz oddaje kolejne strzały, które powodują, że mnich upada.

By mieć pewność, że Rasputin nie żyje, książę miażdży mu czaszkę pałką. Następnie związują zwłoki, po czym wrzucają je do Newy. Przypadkowy świadek melduje wszystko policji i wkrótce rozpoczyna się śledztwo. Wyłowione ciało Rasputina z Newy okazało się dowodem, że w momencie wrzucenia do rzeki nadal żył - jego prawa ręka była uwolniona z więzów, a w płucach znajdowała się woda. Początkowo chciano surowo ukarać spiskowców, jednak sprzeciwili się temu członkowie dalszej rodziny Mikołaja II, dla których zamordowanie Rasputina było czynem patriotycznym. Ostatecznie zdecydowano jedynie usunąć ze stolicy uczestników spisku.

W petersburskim muzeum erotyki możemy napotkać ciekawy okaz. W gigantycznym słoju wypełnionym formaliną znajduje się rzekomo penis Rasputina. Nie ma stuprocentowej pewności, iż eksponat należał do Grigorija, ale też nie można tej teorii zanegować. Podobno historia wyglądała następująco: w czasie mordowania Rasputina (a był to proces długi i żmudny), jego zabójca, książę Jusupow, pod wpływem emocji obciął mnichowi przyrodzenie i odrzucił za siebie. Następnie ciało zabitego zostało związane linami i wrzucone do zamarzającej rzeki. Obcięty penis zniknął, ale nie na zawsze.

Po latach odnalazł się w rękach rosyjskich dam przebywających na emigracji w Paryżu. Marija, córka Rasputina, dowiedziawszy się o tym, zażądała zwrotu kawałka tatusia i jej żądanie zostało spełnione. Przez kolejne lata penis znajdował się z właścicielką w słonecznej Kalifornii. Po śmierci Mariji w 1977 roku wszystkie po niej pamiątki zakupił antykwariusz, Michael Augustine. Wśród wielu szpargałów znalazł podłużny, wysuszony przedmiot z karteczką identyfikującą go jako penis Rasputina.

Źródła: [1][2]

Autorzy artykułu: Justyna Ludwin i Paweł Jajko z Wansee Straszne Historie dla posty.pl