Niesamowite widmowe stacje metra z całego świata
Niesamowite widmowe stacje metra z całego świata Niesamowite widmowe stacje metra z całego świata

Ukryte głęboko pod ulicami miast, opuszczone i zapomniane stacje metra, są fascynującym świadectwem przeszłości. Niektóre zostały przekształcone w muzea lub wykorzystano je jako plany filmowe, inne powoli niszczeją. Zagłębmy się w podziemną komunikację i historie, które im towarzyszą.

Stacja Chamberí, Madryt, Hiszpania

Chamberí (obecnie Peron Zero) to jedna z ośmiu oryginalnych madryckich stacji metra. Otwarto ją w 1919 roku, a zamknięto w 1966, gdy okazało się, że nie jest ona w stanie pomieścić dłuższych, nowocześniejszych pociągów. W czasie hiszpańskiej wojny domowej stacja zapewniała madrytczykom schronienie przed nalotami bombowymi oraz ostrzałem artyleryjskim sił nacjonalistycznych. Silniki Diesla znajdujące się na stacji rząd hiszpański wykorzystał podczas wojny do zasilania w energię elektryczną części Madrytu.

Projekt Chamberí zainspirowany był wyglądem ówczesnych paryskich stacji. Zachowało się tu wiele oryginalnych elementów. W 2006 roku w stacji utworzono muzeum historii madryckiego metra Peron Zero (hiszp. Andén 0). Można w nim podziwiać odtworzone kasy biletowe, bramki, schematy metra i oryginalne reklamy z 1919 roku. 

Saint-Martin, Paryż, Francja

Położone pomiędzy stacjami Saint-Denis i Republique, Saint-Martin zostało zamknięte w 1939 roku na początku II wojny światowej. Chociaż po wojnie na krótko ją otwarto, to wkrótce znowu została zaplombowana ze względu na bliskość do stacji Saint-Denis. W przeszłości było tu schronisko dla bezdomnych, a także miejsce na eventy. Większość ścian w Saint-Martin jest pokryta graffiti, jednak w niektórych częściach nadal znajdują się oryginalne plakaty z lat trzydziestych XX wieku.

Croix Rouge, Paryż, Francja

Croix Rouge, pierwszy przystanek paryskiej linii 10, był otwarty tylko w latach 1923-1939. Po II wojnie światowej popadł w ruinę. Wszystkie 12 stacji metra, które zostały zamknięte przed wojną, uległy zniszczeniu lub przebudowano je i znalazły nowe przeznaczenie.

Porte des Lilas, Paryż, Francja

Część stacji Porte des Lilas w Paryżu została zamknięta w 1929 roku, ale od lat 70. XX wieku jest to popularna lokalizacja filmowa. Ostatni raz stacja była otwarta dla publiczności w 2017 r. podczas Europejskich Dni Dziedzictwa. Zwiedzającym pokazano wtedy odrestaurowane wagony metra.

Nieużywane perony pojawiły się w filmach takich jak "Amelia" oraz "Julie & Julia". Podczas zdjęć na Porte des Lilas producenci mogą dowolnie zmieniać cały wystrój, a nawet nazwę stacji. Nie jest to tanie - 10 godzin kręcenia kosztuje 15 000 euro.

Aldwych, Londyn, Wielka Brytania

Jedna z najsłynniejszych londyńskich stacji widmo stanowiła boczny tor linii Piccadilly i została zamknięta w 1994 roku. Wejście wyłożone szkarłatnymi kafelkami jest nadal widoczne ze Strand. Poniżej poziomu ulicy zachował się oryginalny hol, wyłożone drewnianymi panelami windy oraz zabytkowe plakaty.

To niezwykłe miejsce upatrzyli sobie filmowcy kręcąc tu: "V jak vendetta", "28 tygodni później", "Dobry agent", "Pokuta", "Lęk". W 1998 roku stacja została przedstawiona jako jeden z poziomów w grze wideo "Tomb Raider III". W 2011 roku została uznana za zabytek II stopnia. Londyńskie Muzeum Transportu organizuje wycieczki po Aldwych, ale zostały one tymczasowo zawieszone z powodu COVID-19.

Nieużywane tunele w Euston, Londyn, Wielka Brytania

Chociaż osiemnastoperonowa Euston pozostaje jedną z najbardziej ruchliwych stacji w Londynie, która łączy kilka linii metra oraz linie kolejowe, niewielu wie, że pod nią istnieje cały system nieużywanych tuneli.

Kiedy w latach 60. przebudowywano dworzec główny (wraz z podłączeniem nowej linii Victoria), stare przejścia, niektóre tunele i hala biletowa, stały się zbędne. Tunele są udostępnione do zwiedzania, czym zajmuje się Londyńskie Muzeum Transportu.

Down Street, Londyn, Wielka Brytania

Ta stacja londyńska położona na linii Piccadilly działała tylko przez 25 lat. Znajduje się w Mayfair, między Dover Street (obecnie Green Park) a stacją Hyde Park Corner. Była rzadko używana, a pociągi często przejeżdżały przez nią bez zatrzymywania się. Akcja części brytyjskiego horroru „Creep” z 2004 roku toczy się na stacji Down Street, chociaż sceny kręcono na Aldwych i w studio. Steve Hackett nagrał piosenkę o tej stacji zatytułowaną stosownie „Down Street” (album „Wild Orchids” z 2006 roku).

W czasie II wojny światowej była używana jako bunkier przez gabinet wojskowy i premiera Winstona Churchilla, który zwał to miejsce „stodołą”. Część elewacji z czerwonej terakoty jest nadal widoczna z Down Street.

Mail Rail, Londyn, Wielka Brytania

Mail Rail to stacja nieznana większości osób korzystających z systemu londyńskiego metra. Istnieje na linii biegnącej między Paddington, a Whitechapel, ale nie jest przeznaczona dla ludzi tylko dla przesyłek. Kolej pocztowa, czyli Post Office Railway lub Mail Rail, korzystała z niej w latach 1927-2003 do przesyłania poczty między dwiema sortowniami. W 2017 r. otwarto tu muzeum, które umożliwia zwiedzającym jazdę po wąskim torze wagonami Mail Rail. 

Metro w Cincinnati, USA

Chociaż ma nieco ponad 3 kilometry długości, jest to największy opuszczony system tuneli metra w Stanach Zjednoczonych. Jego budowa rozpoczęła się na początku XX wieku w ramach modernizacji komunikacji tramwajowej w Cincinnati, ale została porzucona ze względu na rosnące koszty i załamanie się rynku w czasie Wielkiego Kryzysu.

Nieużywane tunele metra w Kijowie na Ukrainie

Podobnie jak wszystkie inne systemy metra wybudowane za czasów Związku Radzieckiego, również metro w Kijowie nie było przeznaczone wyłącznie do transportu osób. Oprócz tras do rozwożenia ludzi, pod ziemią ukryto bunkry, tunele i magazyny odporne na atak jądrowy. Obecnie odwiedzane są one tylko przez miejskich odkrywców. Nie wiadomo, jak daleko się rozciągają i dokąd dokładnie prowadzą.

Stary system metra w Los Angeles, USA

Obecny system metra w Los Angeles wcale nie jest pierwszym w mieście. Oryginalny budynek terminala, obecnie znany jako Metro 417, był niegdyś dworcem dla prywatnego systemu komunikacji Red Car. W latach czterdziestych XX wieku obsługiwał ponad 65 000 osób dojeżdżających do pracy tramwajami.

Pod terminalem nadal są tory, perony, a nawet oznakowanie. Teren jest zamknięty, ponieważ budynek powyżej został przekształcony w luksusowy apartamentowiec.

Premetro w Antwerpii, Belgia

Zbudowane w latach 80. podziemne tunele w Antwerpii miały być obsługiwane przez tramwaje, które później zostały zmodernizowane do pełnego systemu szybkiego tranzytu, odseparowanego od ruchu samochodowego. Chociaż Premetro działa i ma 5 linii, tunele łączące centrum miasta ze wschodnimi przedmieściami nigdy nie zostały ukończone z powodu braku funduszy.

Stacja Worth Street, Nowy Jork, USA

Jedna z 28 oryginalnych stacji na pierwszej linii metra na Manhattanie, Worth Street Station została otwarta w 1904 roku. Chociaż perony na niej zostały dwukrotnie przedłużone, nadal to nie wystarczało, aby pomieścić rosnącą liczbę osób dojeżdżających do pracy. Worth Street została zamknięta w 1957 roku. Pociągi kursujące między Canal Street i Brooklyn Bridge-City Hall nadal przez nią przejeżdżają mijając ściany pokryte graffiti.

Stacja Court Street, Nowy Jork, USA

Zbudowana jako stacja końcowa dla lokalnych pociągów kursujących na linii IND Fulton Street, była otwarta przez 10 lat, między 1936 a 1946 rokiem. Dziś mieści się tu New York Transit Museum obecnie zamknięte z powodu COVID-19. Są tu dwa w pełni sprawne tory metra, podobnie jak siedem zachowanych wagonów, w tym pierwsze drewniane z 1908 roku oraz tabor z lat 50. 

Już w 1950 roku Court Street stała się planem filmu noir „Guilty Bystander”. Po otwarciu muzeum nadal była wykorzystywana przez filmowców, w szczególności do filmu "The Taking of Pelham One Two Three" z 1974 roku (polski tytuł „Długi postój na Park Avenue”) oraz jego remake’u już pod tytułem „Metro strachu” z Denzelem Washingtonem i Johnem Travoltą.

Chambers Street, Nowy Jork, USA

Otwarta po raz pierwszy w 1913 roku stacja przeszła szereg zmian. Obecnie jest to część kompleksu Brooklyn Bridge-City Hall / Chambers Street. Pozostały tylko dwa perony - ocalała platforma ze wschodniej ściany bocznej i zniszczona platforma zachodnia. Na Chambers Street kręcono "Sławę", "CHUD", "Krokodyla Dundee", "Wielkie nadzieje", a także fragment teledysku „Hurricane” zespołu Thirty Seconds to Mars.

Tor 61 (Waldorf Astoria), Nowy Jork, USA

Zaprojektowana na zlecenie 32 prezydenta USA Franklina D. Roosevelta stacja ukryta pod hotelem Waldorf Astoria nigdy nie miała być otwarta dla publiczności. Wybudowano ją, aby pomóc Rooseveltowi zachować prywatność po zdiagnozowanej u niego chorobie Heinego-Medina. Prywatny wagon prezydenta stoi tutaj od czasu jego śmierci w 1945 roku. Krążą plotki, że te tory są nadal używane przez armię USA. 

Platforma była wykorzystana na wystawę nowych lokomotyw spalinowych zorganizowaną w 1946 roku przez American Locomotive Company, a w 1948 roku na pokaz mody przygotowany przez sieć handlową Filene oraz New Haven Railroad. W 1995 roku Andy Warhol zorganizował tu podziemne party. Wejście do tajemniczej windy towarowej istnieje do dziś i znajduje się przy 101-121 East 49 Street.

Lower Bay, Toronto, Kanada

Pod główną platformą stacji Bay ukrywa się opuszczony peron, który był używany przez sześć miesięcy w 1966 roku. Był on częścią nieudanego eksperymentu międzyliniowego. W późniejszych czasach nakręcono tu m.in. filmy „Johnny Mnemonic”, „Mimic” i „Rekrut”.

Znaczna część infrastruktury na stacji jest w dość dobrym stanie, chociaż sam peron nie jest dostępny. Był otwarty dla publiczności podczas Doors Open Toronto w 2007, 2013 i 2018 roku.

Stacja Rumsey, Hongkong

Rumsey Station, będące częścią stacji Sheung Wan, zostało zbudowane w latach siedemdziesiątych XX wieku jako południowy koniec linii East Kowloon. Ale koncepcja się zmieniła w połowie prac budowlanych - gdy perony już wybudowano. To dlatego tory nigdy nie zostały tu położone. Dziś to miejsce służy jako przejście między halą a otwartymi peronami, w pobliżu wyjścia E.

Ratusz, Nowy Jork, USA

To jedna z najsłynniejszych stacji widmo na świecie. City Hall w Nowym Jorku jest wyjątkowo piękna dzięki kolorowym kafelkom, sklepieniom łukowym i mosiężnym żyrandolom wykonanym przez rzeźbiarza Rafaela Guastavino oraz Gutzona Borgluma (stworzył m.in. Mount Rushmore National Memorial w Dakocie Południowej).

Stacja została otwarta w 1904 roku jako pierwsza w nowojorskim metrze, ale zamknięto ją w 1945 roku z powodu krótkich peronów. By ją zobaczyć w obecnych czasach, trzeba pojechać metrem linii 6 w kierunku południowym.

źródło: [1]

0.14147710800171