Szwendająca się mumia, czyli drugie życie Elmera McCurdy’ego
Szwendająca się mumia, czyli drugie życie Elmera McCurdy’ego Szwendająca się mumia, czyli drugie życie Elmera McCurdy’ego

Nie wiadomo, co jest bardziej groteskowe – nieudane życie 31-letniego Elmera, czy 66-letni brak odpoczynku po tym, jak jego serce przestało bić. Jedno jest pewne: istnieje życie po śmierci. Potwierdzić mógłby to McCurdy, który leży grzecznie pod grubą warstwą betonu i miejmy nadzieję, że nikt go już nigdy nie będzie niepokoił. Tak zaczyna się historia, która przekracza granice życia i śmierci.

Śmichy w ciemności

Legendarny kalifornijski park rozrywki z Long Beach – The Pike był chętnie odwiedzany przez Amerykanów od chwili powstania w 1902 roku. Na jego terenie można było kąpać się w basenach, jeździć drewnianą kolejką górską, kupować prezenty i smakołyki. Wśród atrakcji był również dom strachu „Laff in the Dark” (Śmichy w ciemności).

The Pike

Goście domu strachu jechali w półmroku specjalnymi wózkami, a po drodze straszyły ich malowane szkielety i potwory. Zmarli wyskakiwali z trumien, a przerażający klaunowie zanosili się demonicznym śmiechem chwytając ludzi za ramiona. Typowe strachy na lachy z wesołego miasteczka.

Manekin na szubienicy

W latach 70. XX wieku jedną z atrakcji parku był niepozorny manekin pomalowany fosforyzującą farbą. Nie od razu był widoczny, bo wyłaniał się z mroku tylko na niebieskim tle. Zakupiono go od Spoony’ego Singha, właściciela słynnego muzeum figur woskowych w Hollywood.

Wiszące mięso bez uszu

W The Pike często kręcono odcinki hollywoodzkich seriali. 8 grudnia 1976 roku ekipa „The Six Million Dollar Man” filmowała sceny do odcinka „Karnawał szpiegów”. Operatora kamery zaniepokoił dyndający manekin. Wyglądał jednak zbyt odrażająco jak na serial telewizyjny. Gdy próbowano go przenieść, coś łupnęło na ziemię. Okazało się, że to kość ręki. Operator zaczął przyglądać się manekinowi i nagle zamiast wosku zauważył wystające mięso.

Przerażające znalezisko zszokowana ekipa filmowa zgłosiła na policję w Los Angeles.

Mumia za 10 000 dolarów

„Manekina” zabrano do biura koronera. Po sekcji zwłok okazało się, że ciało należało do mężczyzny, który zmarł z powodu rany postrzałowej w klatkę piersiową. Odnaleziono płaszcz pocisku, który datowano na lata 1905-1940. Ciało ważące około 23 kilogramów było skamieniałe, pokryte woskiem i farbą fosforową. 160-centymetrowemu trupowi brakowało uszu i dużych palców u stóp. Ujawniono ślady arsenu, który był składnikiem płynu do balsamowania z lat 20. W płucach odnaleziono ślady po przebytej gruźlicy.

Podczas analizy stomatologicznej w ustach denata znaleziono centa z 1924 roku i fragment biletu do objazdowego Muzeum Zbrodni Louisa Sonny'ego. Detektywi skontaktowali się synem właściciela muzeum. Wyjaśnił on, że to ciało niejakiego Elmera McCurdy’ego. Było ono częścią ekspozycji muzealnej od 1922 roku, ale ponieważ je wypożyczano, uległo uszkodzeniom. W 1933 roku reklamowało film Narcotic stojąc w lobby kina jako „zaćpany demon”. Po śmierci Sonny’ego w 1949 roku trafiło do magazynu w Los Angeles, skąd wydobył je w 1964 roku syn Sonny’ego i przekazał w ręce reżysera Davida. E. Freidmana. Ten z kolei w 1967 zatrudnił Elmera do roli w „She Freaks”, nieoficjalnym remake’u kultowego horroru „Freaks” Toda Browninga.

Umęczony podróżowaniem nieboszczyk został sprzedany w 1968 roku do muzeum figur woskowych, skąd wyruszył na wystawę do Mount Rushmore, ale dotarł tam w takim stanie rozkładu, że nikt nie chciał go oglądać. W końcu za 10 000 dolarów kości Elmera trafiły wraz z innymi kuriozami na zasłużoną post emeryturę w parku rozrywki The Pike.

Plakat filmu, w którym zagrało truchło Elmera

Elmer McCurdy (okres pośmiertny 1911-1922)

Ponieważ McCurdy zginął w 1911 roku, a wiemy, że trafił do muzeum dopiero w 1922, powstaje pytanie, jakie rzeczy robił Elmer będąc martwym? Okazuje się, że po jego śmierci rozgoryczeni krewni odmówili odebrania ciała. Pechowy umarlak leżał kilka dni w składziku aż pewien przedsiębiorca pogrzebowy wpadł na pomysł jak na nim zarobić. Zabalsamował ciało, wstawił do trumny i zaczął je pokazywać za 5 centów od osoby. Po 5 latach jeźdźcy znikąd, którzy przedstawili się jako bracia Elmera, odkupili zwłoki i również zaczęli na nich zarabiać. W 1922 roku sprzedali je do Muzeum Zbrodni. Dlaczego właśnie tam?

Niesławna droga Elmera do życia po śmierci

McCurdy’ego urodziła samotna siedemnastolatka 1 stycznia 1880 roku. Był nadpobudliwym dzieciakiem, który wcześnie zaczął pić i buntować się. Nie znał swego ojca (był nim podobno kuzyn matki) i nikt nie potrafił przywołać go do porządku. Imał się różnych zajęć, głównie związanych z górnictwem lub hydrauliką.

W końcu stoczył się i wszedł na drogę bezprawia. W trakcie niezbyt owocnej kariery gangstera posługiwał się podczas napadów na banki nitrogliceryną. Robił to jednak tak nieudolnie, że sejfy, które wysadzał, wybuchały wraz z całą zawartością. Raz udało mu się zarobić równowartość 450 dolarów. W sejfie oprócz banknotów, które spłonęły w eksplozji, znajdowały się także srebrne monety. W wyniku wybuchu stopiły się i połączyły z ramą sejfu. Po oderwaniu stopu, udało się go spieniężyć.

Najmniej opłacalny napad w historii

Ostatni napad McCurdy'ego miał miejsce 4 października 1911 roku w pobliżu Okesa w stanie Oklahoma. McCurdy wraz z dwoma wspólnikami planowali obrabować pociąg, który miał wieźć 400 000 dolarów w gotówce. Podekscytowani amatorzy omyłkowo zatrzymali inny pociąg.

Ich łupem padło 46 dolarów zabranych urzędnikowi pocztowemu, dwa gąsiory cienkiej whiskey, rewolwer, a także płaszcz i zegarek konduktora. Gazety nazwały ten napad jednym z najmniej opłacalnych w historii. Rozczarowany Elmer upił się do nieprzytomności w stodole na ranchu niejakiego Revarda. Następnego ranka wydano za nim list gończy, a za jego głowę wyznaczono 2 000 dolarów nagrody.

Kadr z filmu "Napad na ekspres" z 1903 roku

7 października bloodhoundy trzech lokalnych szeryfów wytropiły McCurdy’ego w chlewni. Jak wspominał w wywiadzie szeryf Bob Fenton: - Zaczęło się koło 7. Czekaliśmy aż wyjdzie i wtedy padł w moim kierunku pierwszy strzał. Wymiana ognia trwała godzinę aż w końcu umilkła. Nawet nie wiemy, który z nas go trafił.

Pochówek w 66 lat po śmierci

22 kwietnia 1977 kondukt żałobny przetransportował tułające się po świecie od 1911 roku ciało Elmera na cmentarz w Guthrie, w rodzinnej Oklahomie. McCurdy został pochowany obok wyjętego spod prawa Billa Doolina - gangstera z krwi i kości, założyciela Dzikiej Bandy, gangu siejącego strach na Terytorium Indiańskim.

Na wszelki wypadek i dla bezpieczeństwa zwłok Elmera, które „przeżywały” kolejne lata sławy i popularności, jego trumnę zalano 60 centymetrami betonu.

Zważywszy na koleje jego losu nie zaskakuje przydomek nadany McCurdy’emu po śmierci: Bandyta, który się nie poddaje.

źródło: [1][2][3]

0.14201903343201